Sługa Boży ks. Stanisław SZULMIŃSKI SAC (1894-1941)
Siewca pokoju i apostoł pojednania

1894

10. lipca Stanisław Szulmiński przychodzi na świat w Odessie w domu Aleksandra i Heleny Szulmińskich jako ich pierworodny syn.

1915

ukończył szkołę średnią w Kamieńcu Podolskim.

1917

Wstępuje do Seminarium Duchownego w Żytomierzu

1919

Ze względu na wybuch rewolucji bolszewickiej w Rosji Stanisław opuszcza Żytomierz i wraz z pozostałymi klerykami przyjeżdża do Seminarium Duchownego w Tarnowie

1923

8. lipca otrzymuje święcenia prezbiteratu z rąk ks. bp Piotra Mańkowskiego.

w październiku rozpoczyna studia specjalistyczne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na kierunku teologii porównawczej.

1927

19. lipca ukończył studia KUL z dyplomem licencjatu kościelnego.

Bp Adolf Szelążek mianuje ks. Stanisława wykładowcą w Seminarium Duchownym w Łucku.

1928

15. sierpnia wstępuje do pallotynów, po zjeździe misjologicznym w Warszawie, którego organizatorem był ks. Wojciech Turowski (późniejszy Generał Pallotynów i Biskup-Nominat Częstochowski).

1928-1930

Odbywa nowicjat w Ołtarzewie i Wadowicach, jest równocześnie nauczycielem i ojcem duchownym w gimnazjum w Wadowicach.

1930-1931

pełni funkcję ojca duchownego braci w Warszawie na Pradze.

1931-1932

posługuje jako nauczyciel, wychowawca i ojciec duchowny w Niższym Seminarium Duchownym w Chełmnie nad Wisłą.

1932-1939

Profesor teologii w Seminarium Duchownym w Sucharach i Ołtarzewie. Wykłada teol. moralną, teol. orientalną, pedagogikę i katechetykę; jest spowiednikiem, ojcem duchownym i wychowawcą kleryków.

1934

powołuje do istnienia kółko ekumeniczne, które przekształci się w roku 1937 w Stowarzyszenie Apostolat Pojednania.

1937

30-31 grudnia w Laskach odbywa się I Zjazd członków Apostolatu Pojednania.

1938

3 marca zatwierdzenie statutu Apostolatu Pojednania przez Radę Prowincjalną SAC. Apostolat staje się częścią integralną Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego

1939

w sierpniu zostaje mianowany Proboszcze parafii w Okopach Świętej Trójcy. We wrześniu wybucha wojna co uniemożliwia mu podjęcie pracy duszpasterskiej na nowej Parafii.

24. października aresztowany w Nowogródku przez NKWD i osadzony w więzieniu

1940 

21. sierpnia zakończyło się śledztwo. Postawiono ks. S. Szulmińskiemu zarzut szpiegostwa, a z racji bycia księdzem uznano go za członka organizacji antyrewolucyjnej, niebezpiecznej dla ustroju komunistycznego. Stawianych mu zarzutów nie udowodniono, a mimo to skazano ks. Szumińskiego na 5-lat ciężkiej pracy w obozie.

17-go grudnia został deportowany na północ Rosji, do łagru Uchta

1941

19-go marca przybywa do Uchty. Dokument wydany przez lekarza stwierdza trzecią grupę utraty zdrowia, pomimo tego pracował fizycznie przy budowie drogi kolejowej, Syftywkar-Uchta na lotnisku i budowa miasta Uchty. Pełnił także funkcję sanitariusza oraz posługę duchową dla współwięźniów.

1. sierpnia ogłoszono akt amnestii, z wykonaniem którego zwlekano. Ks. Stanisław Szulmiński wspólnie z p. Franciszkiem Wilkiem zabiegają o zwolnienie obywateli polskich.

27 listopada umiera z wyczerpania w opinii świętości.